black and white

Hayat daha yeni başlamıştı oysa daha parmaklarım yoktu ayaklarım yoktu  sadece minicik kalbim vardı o karanlık dünyamı aydınlatan kalbim vardı. minicik odamda bir başımaydım takiii dogana kadar dogmakla ölmek arasında ki farkı hiç bilmıyorum.

hayat üçgeni.

Ben bir hayat serevünen daha yeni çıktım elimde kalan sadece kalbim başka hiç birşeyım kalmadı tüm yaşanmışlıklar yok oldu bir anda hayat hep böylemidir diye sordum sonra cevreme baktım evet hayat gercekten cöyle hep acımasız herkesın sorunları herkes birşeylerin peşinde peki zaten ölcez çok zengın olsakta cok fakir olsakta o zaman niye yaşıyoruzki niye bu kadar acı çekiyoruz ben artık cevapsız sorulardan çok sıkıldım.. cevapsız sorular bana hiç iyi cevapları varmıs gibi gelmiyor sanki dunya bir üçgen üç köşesınede gıtsek çıkış yolu bulamıyorum o üçgenın içinde boş boş dolanıyoruz ..

kırmızı.

Hayat damarından akan kırmızı bir boyaydı yaşamak kiminin bileklerinden akardı o kırmızı boya kiminin ise hayattan akardı içene en acımasızca yaşam hep kırmızı renkler sunardı bize gözümüzü sadece kırmızıyla boyardı..

Kimimiz çok şanslı doğarız kimimiz şanssız kimimiz doğar doğmaz güzel hayatın içinde bulur kendini etrafında annesi babası sevdiği tüm insanlar olur kimisi ise kendini bir kapının yada caminin önünde bulur çaresiz o kadar ufaktır ki hiç bir şey yapamaz bu duruma hayat çok kötü olsa da alışır herkes bu duruma zamanla...